Mutlu Şiirlerim Hükümsüzdür
MUTLU ŞİİRLERİM HÜKÜMSÜZDÜR
Yanıla yanıla, yenile yenile Tıknefes yaşadığım hayat, Bir köşede hıçkıra hıçkıra ağlarken, İhtiyati tedbir konur Ağlamaklı gülüşlerime Vefa kalmamışken cam kesiği kelimlerde Bütün iyi niyetler müteveffadır İnsan gibi büyüyen bu şehrin loş sokaklarında Ne çabuk büyüdüm Ne kadar çok üzüldüm Hala gözlerimin önündeyken O siyah beyaz fotoğraftaki küçücük sabi Şimdi ol verip dökemediğim ağıtlar Uykuya hasret gözlerimde asılı kaldı Elem yüklü sözler... Kınını kesen şiirler dudaklarımda... Sahte mutluluk fotoğrafları verirken suretim Eskiyen ömür defterinin Uçuşur sayfaları rüzgarda Yalpalar her dem... Yerle yeksan olur ruhum Taş döşeli köhne kaldırımlarda hayıflanarak Heyhat...Hicran kemiğe dayandıkca dayanır artık Kırk su verilmiş hançer misali Çerçevesi kırık puslu aynalardan Gözlerime hüzünle bakan İçimde, için için ağlayan biri var Pencereden sarkan çocukluğum gibi Ha düştü ha düşecek Kirpik uçlarımda kurulmamış hayallerim... Kırk küsür yaşında bir adam...oysa ... Dibine kadar kırgın, ölümüne yorgun Yalnızlıkla bir ömür boyu Omuz omuza yürüyüp dururken Ayağımın altında uzayan yollar kördüğüm İlmek ilmek ördüğüm hayaller feryat figan Hüküm giyerken bakışlarım bitimsiz bir sürgüne Vakt-i seherde kor olurken elimde tuttuğum kalem Artık bağıra bağıra söylüyorum Yitiğim var...Mutlu şiirlerim hükümsüzdür Muhammed Mehmet GÜL |