Kader; yolun başıyla sonunun birbirine bağlı olmasıdır.
Bunu anlayabilmek; kaderin üstündeki kaderin varlığını bilmektir.
Bu varlık sorgusunu bilmek bu şiiri anlayabilmektir.

Her hane için bir saf...
Her mekanda inşa edilmiş saf...
Saf Firdevs içindir insana itaf...
Safta unutulmuş insaf...

Ölçülemez boşlukların sığdığı,gür!
Hürriyet,boşluktaki noktada hür!
Ahlakın anlatıldığı,görülmemiş bir tür!
İzafiyeti anladığımda ağladım hüngür hüngür!

Üzüntümün sebebi;dikeninden gül.
Kabımıza doldurulan kainatta kül.
Hayalen bile karşında dut yemiş bülbül.
Hepsi önümüze serilmiş,göremediğine üzül..

İnsan diyebilmeli;görülmeyenler de var.
Sadece dur! Bende olmana gerek var.
İşim zor,zorlaşıyor,zorlaştırıyor.
Bu dünyada mağlubiyet hakikati var.

Şimdi kulağımda çalkılanan latife
İnsanlar gitti kimsesizim bari sen gitme.
Sen ve sana uyduracağım binbir sıfatla,bitme
Her gül,özenle yetiştirdiğim ve o
Güllerimi kestiğin baltayı başıma kayık etme.

Sonunda,binbir diyarı gezip
Diplerden ve tepelerden gelip
İmtihanları ve sevdaları görüp
Vardığımda,hepsi tek bir çizgide saf...