Biraz sevgin vardı bende
Oda bir tomurcuktan sardı beni
Biraz daha var sana, bana
Geç gelmedi güç olmadan

Biraz yarımım geceleri, görmedin
Ne zaman gözümü kapasam sen
Görmeye, kapamak gözü ne gerek
Sadece gerek ceremesini çeken

Biraz aşığım zifiri karanlıkta
Geceye alıştıkça da kayboldum
Biraz daha yanında duramadıkça
Şimdi bende çile yoluyum

Birazda ben var içimde
Seni koyamadığım yerlerime
Biraz da ben kendime yanayım
Sen beni ağlayarak görme diye

Biraz kaldı, birazlarıma yakındır
Ancak o kadar biraz değildir
Vuslata biraz demek bir ömür
Ondandır sürgünlerimize ’biraz’ denir

Biraz sonra yarım gelecek
Canlarımız tam olacak
Yanacak sonra pişecek
Olacak ve huzura çıkacak

Biraz huzurda hamlaşacak
Başta olmamış denecek
Yerle bir edilecek, geri dönecek
Yıkılacak "ne ettim?" diyecek

Biraz ağlayacak, sellere dönecek
Layık olmayı yakıştırmayacak
Tekrar huzura vardığında
Kabulü görecek, kendini yerlere vuracak

Biraz alışacak layıklığa
Biraz usanacak biraz yakınacak
Biraz biraz birazlaşacak O’na
Biraz, BİR’i az anlayınca "Biraz gel!"
denilecek.