Bende artık sen kırık buruk kaldı
"Artık.." kelimesinden daha kurtulmadı
Ellerini semaya doya doya açamadı
Çünkü istemenin de bir makamı vardı

Ardından koşamadı,dizi kanamıştı
Yere düştüğünü göstermek istemedi
Düşlerinde bile cesaret edip ağlayamamıştı
Çünkü kaybetme korkusu sevdasının üstündeydi

Ama yalnışı gördüm ben ezilirken
Kalktım yerden kalbime el uzatmadım
Sandım ki kör olacağım onu almazken
Oldum,kör ancak şu sızıyı çıkartamadım

Aşkla da tanıştım ben o zaman ki ben yani
En azından biri vesile oldu,nutkum tuttu beni
Çok hevesli idi sorularım isterdim bilmeni
Şimdiki dinginliğimin sebebi;aşka dost görmeni

Çok şaşırdın yüzümdeki tebessüme
Yıkılmış beklerdin ya da ağlak
Ancak gözün çarptı kalbimin hakikatine
O zaman anladın ki ha aşk ha Hak

Gözü çokça doyuran bir ateş var içimde
Dışarı taşamayacak kadar da derin içerisi
Bir girdap gibi gürültülü,çeker içine
Hiç hissetmediğim kadar gür ama aşk değil

Hep yalnızsın,aşk mı dolu gönlün
Kimdir o gönlündeki sahibin
Yoksa gönlün boş mudur söylemezsin
Hayır,gönlümüz boş değil
Lakin gönlümüz hoşta değil
Lal kinayelidir kendisi,bendeniz
Daha çözebilmiş değil...