Mən nə sevdalar gördüm!
Nə sevdalılar gördüm!
Gecələr göz yaşıyla ərzə nida eyləyən,
Dilində eşq bəstəsi,
Coşqun bulaqlar kimi həzin ifa eyləyən
Təkcə qəlbini deyil,
Var olan hər şeyini
Sevdasının uğruna verən, fəda eyləyən

Nə sevdalılar gördüm!
Ürəklərində qor var
Buzlaqları əridən
Sunduqları can suyu
Ölüləri yeridən

Mən nə sevdalar gördüm!
Məcnuna və Leyliyə dərs olacaq qəbildən!
Alıcıları rahmətə baxan aynalar kimi
Göylərdən rəhmət yağar,
Daş yağmaz əbabildən

Nə sevdalılar gördüm!
Tək dərdi sevdiyinin könlünə girsin yetər!
Tək dərdi gələn gənclik kamala ersin yetər!
Tək dərdi qaranlığı söksün bitirsin yetər!
Nur saçılsın dünyaya
Dünya gün görsün yetər!

Nə sevdalılar gördüm!
Başqasıyçün yaşayan
Özünün dünyadakı varlığından xəbərsiz!
Min cür problemindən, darlığından xəbərsiz!
Fədakarca yaşamaq bir həyat salnaməsi
Bu nə ki bəlkə bunlar
Gələcək olanların oxunan iqaməsi

Nə sevdalılar gördüm!
Kor olacaqdı gözlər az qala intizardan
Sanki dikəldi bir ruh, itib batmış məzardan
Bəşər mahzun,
Dillərdə “kimsə yoxmu? ” ədası
Mən varam dedi bir səs
Yayıldı səs sədası!

Yaz sevdalı axıncım!
Əcdadların yazdığı şerin eksik bəndini
Aç artıq mahyaların toz basmış tülbəndini
Yerinə qoy axıncım!
Bu müqəddəs bəstənin əksik qalan notunu
Qovuşdur sahibinə,
Əsirlərdir əlindən gedən əmanətini
Mən nə sevdalar gördüm!
Nə sevdalılar gördüm!

Elsever Alıyev