ALFA-1= “Z” PARADOKSU


Ben, Aşkizm Nazariyesini yazan şairim.
Sen, Bolivya’da amazon fenomenisin,
Boş levha dünyasının kralı.
Yutağında Ukrayna buğdayı,
Kolunda uzak doğu sarmalı,
Isırılmış elma gibisin,
Haddi zatında kapitalistsin.

Ben, elimde ekmeğin “nimet paradoksuyla”
Geleneksel bir çocukluğun,
Son neferiyim.
Sana göre,
Bir radikalim, bir muhafazakâr.
Ama tüm hurafeler benim de olsa,
Naylon bir sevincin kölesi değilim.
İdeolojiler tutkudur hayatımda,
Egoizm, narsist bir tutumdur,
Senin hayatında.

Bu aramızdaki, sadece kuşak çatışması değil
Bir artı bir evinde,
Seküler dünyalarda yaşayan sen.
Benim,
Aşk-ge verilerimi çözemezsin.
Püf çiçeğinin sevinç dağılımını da,
Ve hatta çeliğin, paritesiz bir çomaktan üretilmesini de.

Sende havalar hep berhava,
Bende sular durgun.
Yokluğun üzerine kurulmuş,
Bir varlık yanılsaması bu hayat.
Belki kaderciyim,
Belki bir köylünün emeği.
Ama sen,
Postmodern kundağında,
Anarşizm gibi geldin.
İklimsiz bir ağacın meyvesi gibi,
Cennette yasaklanan bir günah gibisin.

Evet Z
Yüzümdeki falezlerde nakit bir mutluluk gibi,
Doğal seleksiyonda,
Affımı istediğim bir günde,
Soyağacımda yeşeren, zakkum ağacı gibisin.

Şimdi bana,
Tüm ideolojilerden,
Komünlerden,
Kara vebadan,
Buhar makinasından,
Devletsiz liberallerden,
Allahsız sosyologlardan da bahsetsen,
İslam’ın nuruyla örülen,
Şu kalbimin Türk duvarını,
Yıkamazsın.

Ahmet Serdar OĞUZ