Kıyamet şairlerirutin hüzünleri üretirken yaralı mevsimin bir kış günü ayaz ışığını seriyor karların kucağına ağırlaşan göğün altında h/alay çekiyor düş yıldızlı duygular temasız şiirler çığ gibi devriliyordu şehrin ruhuna ecel tecel istemsiz çığlıklar yükselirken gönül’süzen dağların zirvesine hükümler son celsede b/ağlanırdı dilemma ile imdi izin veriyor tek mısralık şerhime semâ ah ile can/sızdım bir katre suya sıcacık sevgiyle sakla ilhâmı mavi bulutlarına ki vefasız yüreklere tohumsuz inatlar ekmiş giderken sevda yalanı yoktu eli böğründe aşk’la kopan derindeki vaveyla ve ağlıyormuş kıyamet şairleri ucu kırık kalemle hicran k/ağıtlarına... 29 ocak 2014 (düzenleme) |