Rüzgar TelefonuSular çekildi konfetiler kaldı her yerde yerle bir bak dünyanın eteklerini bir çocuk tutmuş çekiştiriyor memede kardeşinin ağzı toprak yolun kıvrıldığı çok uzak çok silik anıdan geliyorlar bir anıya seslenmek için ne duymak istersen onu görürsün seçtiklerin hangi evrenin sözü gecikmiş bir intiharda yandı kanatları ışıklar söndürüldü o kimimin ışığı koşarsam ’le lac’ durursan katlanamazsın bizi uçtum bir keresinde bir kertesinde hepimizi birden kırdım geçtin çocuk memeyi bıraktı süt düştü dişinden orada kimsecikler babacıklar hiçbiri duyulmaz olacaktı annecikler intihar uzak bir ışık var geçmiş kavimlerden kovaya kum doldurup rüzgar gülü katlıyor ayşecikler yumuk ellerinde zafer işareti çuvalda ayakkabılar hepsi aynı renk ayrı boy babacıkların getirebildiği oyun annecikler her sofra öncesi gözleri yıkar burnu akar birinin, kardeşi silsin annecik |