İSTEMEM
Tahammülüm kalmıyor bazen.
Bir an bile yaşamaya… Kurşuna doğru koşasım geliyor Karşımdan tetiği çekseler sanki Kaç fırça darbesiyle daha düzelir bilemem... Hayat denen bu melânkolik tablonun şekli… Kavuruyor her yanımı o arsız güneş, Tenimi okşayan ılık meltemin tadı yok artık Rüzgâr hoyratça esiyor. …ve yağmur bir başka yağıyor üzerime İklimler düşman oldu bedenime… Oysa kardeşlik afişleri vardı ellerimde Donatmıştım şehrin her duvarını, Usanmadan sokak sokak… Uslanmadan her defasında yeyip feleğin şamarını… Demek kaybetmiş hükmünü her iyi niyet Kendimden ödün verdim ömrümce Rûhumu fazla zayıflattı bu diyet İstemem Karşıma çıkmasın beni üzen… Anlamsız geliyor artık Bu adaletsiz düzen… İbrahim Halil MANTIOĞLU |