Parmak uçların gerçekse
Elin omzuma dokununca
Varlığım için irkilecek
Başkasına aman vermeyen gövden
Saçlarım elini örtmek için uzadı
Seni ezberleyen göğsüm
Kalbimi sanki kalbimle yarıştırıyor
Demesi bitmeyen
Bitiş sesleri arasında
Hangi bendim sen?
Yönsüz bir yunus
Denize düşmüş
İncini arayandın
Saçlarımın hoşuna gitmedi değil
Elinin uykusu olmak
Bir anıyı canlandırdı
Pencere önünde
Sevişen kuşlar
Fark edince
Kimsenin tas asası değil
Konu sana gelene kadar
Çok özlem geçti omzumdan
Eksileni yokluğumu köpürterek
Tamamladın
Tamamlanan her şey
Sığ bir geçmişte
Eski topraklar gibi
Üşür kırgın rengiyle
Mutsuzluğa doğru
Fısıltılarla koştun
Alnında birikmişti
Oradan tanıklık etti
Sessiz göçün
Hiçbir kuş
Gökten atların yağdığını saymazsak
Gerçek degil
El ele tutuşmanın
Pahalı olduğu bir gündeyiz
Deniz denizle
Kum kumla sonlanıyor
Her enginliğin ağlatacağı
Bir suskunluk vardır
Fırıncı küreği gibi
Sıcağa daldı
Konuşmanın ortası
Fark edersin sanmıştım
Bittiğine sevinip sonra
Üzünteye doğandın
Pencerenin aşağı indiği
Sonra toparlanmak için
Biraz içtiği bir akşam
İhtiyaç duyduğun
O sevecenliğin kurbanısın
Lastiği patlak araba
Bir yerde hüzündür
Diyelim bir adım atmak
Aynı yerde kalmaktır
Güçlü değil yerine zayıf demenin
Eşiğinde ağlıyorum
Acabalar ile omzuma
Seni görüp görmediğini soruyorum
Bunu kelimeler yazıyor
İlk ağlamanın takliti diğer ağlamalar
Her şey huyundan ucuz
Şiirin bedeli rayiç ve kadastro
Sevgili sevgisizdi
Bir an yüzünün iştiyakı parladı