Şimdi ÖmürHiç inanmazdım güzelleşeceğine yürüdüğüm karanlık sokakların aydınlığa kavuşacağına, saçlarımın rüzgârla yeniden dalgalanacağına Avuçlarımda büyüttüğüm boşluklar küçüldükçe küçülüyor, un ufak hayaller uçuşup gidiyor bir yerlere, ama ben -artık biraz- umursamıyorum Yitip giden şeylere döktüğüm gözyaşlarının ve içimdeki kördüğümün bir gün filizlenen ümitlere can suyu olacağının şahidiyim artık Zaman beni benden aldığı kadar beni bana geri de getiriyormuş meğer Şimdi ömür bir başka kokuyor; güller ve papatyalar, kır çiçekleri, ruhuma doluyor... |