Rüzgar; düşen yaprakları değil, yükselen hayalleri taşır.
Gökyüzünde özgürlüğün dansını sergiler.
Umudu, kalbimize işler.

Rüyalar; içimizde gecenin karanlığına serpilmiş yıldızlar gibidir.
Birer masalın sayfalarını çevirir,
Bizi bilinmez diyarlara sürüklerler.

Gökyüzünden değil, umut içimizden doğar.
Bir çocuğun gülümsemesinde yeşerir.
Hayalperestlerin dünyasında uçuşur, gerçekliğiyle yankılanır.

Rüzgarın kucağında dans eden hayallerimiz;
Birer melodinin notaları gibi süzülür.
Ruhumuzun derinliklerinde şarkı söylerler.

Gökyüzünden değil, umut içimizden doğar.
Bir sabahın erken ışığında açar,
Çiçeklerin rengarenk kucaklaşmasında hissedilir.

Rüzgar; düşen yaprakları değil, yükselen hayalleri taşır.
Umudu içimizde yeşertir,
Toprak ana gibi ,sevgiyle büyütür.

Gecenin sessizliğinde ,rüzgarın şarkısıyla uyandığımızda,
Gönlümüzdeki umut ,fısıldar kulağımıza,
Yarının güzelliklerini müjdeler.

Böylece rüzgar, hayallerin ve umutların sonsuz şarkısını söyler.
Gökyüzüyle toprak arasında,
İnsan yüreği kadar bir boşlukta,
Sevgiyle dans eder.

Yüreğimizdeki umutlar;
Okyanus gibi engin, dağ gibi sağlam.
Rüzgarın sihirli dokunuşlarında uyur, özgürlüğün rüyasını görürüz.

Ve rüzgarla birlikte, uyanışımızda her yeni güne,
Yeniden doğarız, hayatın sisli perdesinde,
Umudu arar, yol alırız sevgiyle.