22
Yorum
52
Beğeni
5,0
Puan
677
Okunma

sonu güz kamburu
yaşanan günün
gittikçe insana koyuyor
sapağı yolun
zaman hız kesmiyor ki
telafisi yok naçar yaşanan ömrün
farkında olmadan söner ışıklar
kuraklıktan çatlar durur topraklar
ya o fundalıklar
ya o jurnal karanlıklar
ya o ateşe verilmiş ormanlıklar
kim bilir kaç imbatı hayalinde saklar
öyle saf öyle masum ki
yolumuzu süsleyen zambaklar
avuçlarımızdaki umutlar
şarkılardaki nakaratlar
öyle saf öyle masum ki
belki de bu yüzden kapanmıyor
uykuya hasret gözlerimizdeki kapaklar
bu çığlıklara
bu korku dolu saatlere
o yüzden katlanılmıyor
5.0
100% (39)