(İLK ÖĞRETMENİMİZ SAMİ ÖSTAŞ ANISINA 1924)
Kırıntıydı ideallerimiz
Bir kırık kalem ocu kadar
Hep uzundu önlüğümüz
Boyumuzdan, idealimizden...

Hep önce gelirdi
Sabanı çiziye oturtmak
Yazıyı çiziye oturtmaktan
Kırıntıydı ideallerimiz

Hep önce gelirdi
Tavuğun yemi beslenmemizden
Eşeğin torbası çantamızdan
Hep önce gelirdi atın nalı, nal çivisi kalemizden

Okulumuz bir ahır üstüydü
Böğürse öküz açlıktan
Yüreğimiz parçalanırdı
Öküzün samanı ödevimizden önce gelirdi hep

Derlerdi hep, okumak dediğin nedir ki
Bir imza bir de adını yazıp okuyabiliyorsan tamam
Sonra düşeceksin davarın sığırın peşine
Kız vermek için yazına bakan kim, yiğidi çiftte harmanda seçerler

Bir de yok eşek sudan gelircesi ideal aşılayan
Eli öpülesi öğretmenlerimiz vardı
Onlardan nasibini alabilenler uçup gitti uzak dağların ardına
Nasibini alamayanlar düştü davarın sığırın peşine…

İbrahim ŞAHİN