ANADOLUM KAN AĞLIYOR

Anadolum kan ağlıyor
yüreğim sızlıyor

ne zaman
neşter vurulmuş
korku dolu yarın düşlerime
her doğan güneş sarıyorsa bedenimi
işte, işte ben o zaman güleceğim!

susuzluğum
ve de açlığım doyarsa kana kana
soğan ekmekle süslediğim sofram
benzerse sofraya,
önce gözüm doyar, sonra karnım
ve doyarsa gönlüm
işte, işte ben o zaman güleceğim!

ölüm yatakları boş kalır
hastam doktor
hastam ilaç bulur
işte, işte ben o zaman güleceğim!

ne zaman eli kalem tutan derdimi yazar
ne zaman akıl irfan sahibi derdime çare arar
işte, işte ben o zaman güleceğim!

devlet denince aklıma
zam üstüne zam
vergi üstüne vergi
polis- jandarma deyince
cop üstüne cop gelmiyorsa
işte, işte ben o zaman güleceğim!


mümbit ovalarım boş
mümbit ovalarım kurak
sular hoyratça akmıyor
toprak suya hasret kalmıyorsa
toprak gülistana bezeli…
bülbül konmuşsa güle
işte, işte ben o zaman güleceğim!

bin şehit kanı emaneti bayrağım
çiğnenmiyorsa ayaklar altında
gökyüzü barut kokmuyor
beyaz güvercinler kanat çırpıyorsa
işte, işte ben o zaman güleceğim!

okulsuz köyüm
yolsuz suzuz köyüm
öğretmensiz okulum
kalemsiz öğrencim kalmamışsa
işte, işte ben o zaman güleceğim!

ne zaman ki, seçtiklerim
barikatlar kurmuyorsa aramıza
tanklar sürmüyorsa üstümüze
ne zaman ki benimle ağlıyor benimle gülüyorsa
işte, işte ben o zaman güleceğim!

İbrahim Şahin