seni unutmamın imkânı var mı
ki
hatırlayayım sevgilim



yüzünü
gözünü
kaşını
kirpiğini
sesini
gülüşünü
tek tek
hiç bir detayı atlamadan
aklımın odalarına yazdım
kalbimin tahtına kazıdım
defalarca ezberledim
defalarca öptüm suretini
ama yetmedi
yetmiyor sevgilim
yetmiyor
benim yalnızlığım
artı
senin yalnızlığın
kocaman boşluk ediyor sevgilim
dünyayı serseler önüme
boşluk dolmuyor
gönlüm hoş olmuyor sevgilim
bak büssürü kuş göç edip gitti
kayan yıldızlar gibi
ama yapayalnız değillerdi
öyle mutlu uçuyorlardı ki sıcak ülkelere
taaaa burdan gülüşlerini duydum
hani sevgilim söz vermiştin
hep güldürecektin babam gibi



bir yerde okumuştum
bir kitapta
ya da sudoku çözdüğüm bir gazetede gördüm
yada bir film sahnesinde
"insanı en çok sevdiği öldürür" yazıyordu
ne çok doğru
tastamam
üstelik eksiksiz
kaç vakit daha ölmem lazım sevgilim
yitip gidiyorum bu gurbet elde
sensizlikten
bizsizlikten
kokun yine kokuma karışsa
mutluluk göz yaşlarımız birbirine dokunsa
hiç konuşmadan bakışsak saatlerce
Arafta kalan yanımız vuslata doysa



âhhh sevgilim
inat uğruna geçiyor günler
sevişmeyi unutmuş şiirlerimiz
öfke bürümüş senin gözünü
âhhh ölüm törenime şahit olnadan önce
beş vaktin birinde
yavru ördekleri beslesek
antep fıstığını ağzımla böle böle pay etsem her birine
hak hukuk geçmeden
helalleşsek o nehrin yamacında
zamanı geri alsak
kalbimin yeni yetme heyecanı
başlasa
durduramasam içimin tık tak larını
o tren istasyonunda beni bekleyen
yine
yine sen olsan sevgilim
avuç içlerime sinen dualar hatırına
tutsan ayazda kalmış ellerimi
hiç bırakmasan


...


tek dilek hakkın var dediler
gözlerimi kapatıp seni diledim
yine seni diledim
hadi sevgilim
bizsizlik kadar sayıyorum
bir sen
iki sen
üç yine sen



nagihan