Kendine sürgünSırlı bir aynaya devirip gözlerini ağlıyorsun sen ... yorgun ve mutsuz yokluğun ceplerini karıştırıp belirsizliklere kapı açıyor ve çocukluğunu uğurluyorsun yapma... için ayağa kalkan bir ordu dışın yanık tenli kızgın zincirlere vurup kendi hırıltını buruk bir güneşi doğuruyor göz mahzenin yaşlanıyorken nefesin, mevsimleri donduruyor bakışların.. y’oktur sinen de gri bakışların duygusu fısıldıyor yine İkinci el mırıldanmalar benliğine.. uykusu olmayan derin acılar konuyorken kalbine bir gariplik ölüyor.. ölüyor ölgün deniz lerde söyle lütfen.. çıplak bezginlikte ki hüznün sahibi es vermeden üstüne giydirdiğin karanlığın devasa göğüne kırmızı acılar üfleyen nefesin nefesin ki sende yeminli söyle lütfen söyle bu kendine sürgünlük niye... ~°~ ~°~ |
hesap sormuş şiir hasat olmadan henüz bulutundan yağmur..
daimi şiir ve dostlukla..