çocukluğumun ellerindensatırlarımı mürekkepleyip dökebildiysem kalemime açlığımı, tokluğa, yokluğumu varlığa sürebildiysem bir nebze de olsa insan olmanın ya da olamamanın vicdan-ı muhasebesi, müessesesinden geçmişimdir bencillik olacak belki ama şanslıydık biz kuşak olarak ~°~ kapasam diyorum gözlerimi çocukluğumun ellerine bassam toprağa, açsam yine avuçlarımı ta göklere saflığı, duruluğuyla çiselese yağmur yine okşar gibi her yudumda tarasa yine saçlarındaki sarıyı başak gülümsese ya yine toprak karıncaların pür telaşına nasır tutan gamzelerinde çiçek açsa yine ninemim babam ”hasta olacan kızım gir çabuk içeriye” dese, soba etrafında bir varmışa bir de yokmuşu eklesek üzerinde sobanın fokurdasa ıhlamur, narlaşsa ekmek ve o mis kokusu yine sinse körpe tazeleğimizin üzerine tatlı bir huzurun kirpiğinde uyuklasa yorgunluğumuz örtsek yine geceyi yıldızlarından öpe, öpüşe üzerimize cıvıltılarında sevişse, bölüşse günaydınımızı serçeler ve annem yine örgülese saçlarımdaki ışıltıdan sabahı hüzmelerini süzse yeniden güneş ta içim odalarına mavi önlüğümün kolalı yakasına iliştirsem huzuru düşse yine omuzuma masumiyetin baki tebessümü ve adımlasam okula Ata’mın inkilapları doğrultusunda evet ya.. olsa yine olması gerektiği, yani eskisi gibi köy olsak, toprak olsak, insan olsak ya biz dün gibi ezgisinde yoğrulsak, savrulsak ya mutluluklarımızın düşse ay geceden yüzümüze, yıldızlar gamzelerimize bölüşsek masallarımızı, rengârenkliğimizi kelebeklerle çalsak mesela hayat denilen mayaya huzurun iksirini ve bir gülme tutsa, tutuverse ellerimizden ta yüreğimize betona değil de toprağa karışsa sesimizin o pak neşesi sahi ya olur mu, olur mu sahi, yine, yeniden eskisi gibi naftalin değil de karanfil, aşk, dostluk kokar mı özümüz... ~°~ ve şimdi diyorum ki ve ölene kadar da diyeceğim ki, ne çok geçtik kendimizden, söküldük yüreğimizden ne çok geçtik ah ne çok rengarenk gülüşlerimizden unutarak özümüzü büyüttük çarpa, çarpa kendimizi dünün değerini saramadık, kundaklayamadık yarına, yarınlara ve de ne çok yazık ettik çocuklara, torunlara... ~°~ ~°~ ~°~ |
Akşam olmasın, gün bitmesin diye dua ettiğim çok olmuştur.
Küçücük dünyamıza sığmıyordu mutluluğumuz...
Bir o kadar güzeldi enfes şiirin içinde kaybolup gitmek o günlere. Buruk da olsa...
Gönül çağlayanlarınız hiç dinmesin. Yüreğinize sağlık. Mükemmeldi günümün ve gönlümün şiiri.
Tebrikler, teşekkürler, selam ve saygılar çokça...