ah ellerim,
gözlerimin nasırı kerpiçliğinde
yırtar, kanatırcasına toprağın bağrını..
çıkmak istedikçe aydınlığımın, karanlığından
kazıyorum dünyayı kumundan, suyundan
kazıdıkça arz’ın merkezini derinleşiyor her katman,
bulanıyor derinleştkçe ruhum katran, katran
ruhum ki, bedenime dar, bedenim dünyadan terki diyar


ah vebalim,
önce toprak, sonra ormanım ben, ruhum kozalak
önce ana sonra ağıtım ben, her dilden, dinden
duası yarım kalmış çığlıkken anaların yüreği
içim odalarında sıra, sıra servisiz, sebilsiz kundaklar
süt kokmuyor, kokamıyor artık hiç bir vicdan ve
çanağına kan, can doğrandıkça beşiklerin
mühürleniyor ninni sesleri emziklerin kurdelasından


duy beni dünya
evlat acısı varken koynumda, bağrımda
kalmamışken kaburgamda umut ve sevda
olmasa da olur cennet ayaklarımın altında
"ana gibi yar olmaz" da deme, demekle olmuyor, olmaz..


~°~
~°~
~°~