Vur BeniBen bilirim yazı, kışı, boranı Himmet eyle üşüyorum sar beni Kimse bilmez içindeki yaranı İlaç diye kanadına sür beni. Yemin olsun sensiz hayat bir çile Yaşamak mı, nefes almak nafile Sen istersen ölürüm ben zevk ile Hiç acıma yüz parçaya kır beni. Bir zamanlar iki değil bir idik El gözünde imrenilen yâr idik Biz acıyı çeke çeke eridik İnsaf etmez deli sevda yer beni. Zannetme ki gelmiyorsun aklıma Ömür boyu seni koydum saklıma Herkes şahit kırık kalbin nakline Geceleri basar kanlı ter beni. Sevgi yüzde değil gözde bilirim O yangında ben kendimi bulurum İsmail’ce dile kurban olurum Kör bıçakla can evimden vur beni. Yâr bildiğim kapıları açmazsa “Sürgün ömrüm” onun ile geçmezse “Dilsiz Kalem” iste zehir içmezse Kır kalemim tut çarmıha ger beni. İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem) |