iÇiMDeKi ÇıĞLıKkaç ateş küllenir kavuşma arefesinde kaç yangını söndürür Nuh’un gemisini batıran okyanuslar dünyanın ötesinde yaşam savaşı ne zaman son bulur ne ara soluksuz kalır şiirlerime can veren kalbimin perisi edilen yeminlere kaç kez ölüp ölür dirilir insan başarı çığlıklarını kaç kez sindirir sevinç gözyaşları nazara gelmeden insan ...v’âhhh ki v’âhhh gözyaşlarım hüznümü taşımayacak kadar ağırdı hüsranla demledim annemin ve babamın yokluğunda gamzelerimin dağları delen gülüşünü bin gölge boyuna sığmadı özlemin yüreğime dolan hıçkırıkları sulu sepken yağmurların isimsiz hikayelerinde kaybettim benliğimi geceler boyu ağlamayı ilke edindi gözlerim kendi kendine çocuksu masum gülüşlerimin ardında avundurdum durdum hiçliğimi -nafile- ... merak etme sevgilim hatırımda hâlâ bize dair herşey ne adımı verdiğin pembiş çiçekleri unuttum ne de fal baktığımız yılbaşı çaylarını nagihan |
Sevgi ve dostluktur içimizdeki çığlığı gideren
dünyamızı şiirleştiren, gönlümüze güzellik serpen