Parmak ucumdaki yalnızlığımBir gün girdim bir gönül evine Aydınlık bir oda, mutluluk içinde Göz göze geldim insanlarla ben ve parmak ucumdaki yalnızlığım Tanınmadım, tanımadılar beni Tanımadım onları ben de Girdiğim evin sahibi yoktu orada İçerisi hep yabancı hep karmaşıktı Geri döndüm Gerisin geriye yürüdük geldiğimiz yolları, ben ve parmak ucumdaki yalnızlığım Çölleri aşarken karşılaştığım, Mecnun ağlıyordu, Leyla’ya Biz de ağladık ben ve parmak ucumdaki yalnızlığım |
yalnızlık rüzgarları savurulmuş dostun yüreğinden bu anlam ve duygu yüklü muhteşem şiirde dost kutlar esenlikler dilerim...