Ben bile
Bırakıp gittiğin yerde kaldım diye
gözlerim ufukta kalır sanma, rengârenk bir bahar sabahına; uyanırım ben, yeniden İçinde büyüyen umudun kalbi durdu, masumiyete inanmaz bir daha, ölümün çocuğu doğdu, dirilmez bu deme sakın; ben doğarım yine geç olsa da Öyle bir dünya, unutuluş çarkındaki dişler kırılıyor, Oluş ve bozuluş aleminde ruhum yoruluyor, ama sonunda ben de, ben bile, unutuyorum Zeynep Zuhal Kılınç |
*** BEN BİLE *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşım, içtenlikle KUTLUYORUM...