Acemi şair ve yanlış sevda (sedir)ya bir ağaç dik yumuşacık taze toprağa ya da bir sözcük.. ve..duy ormanların sesini.. ama..üzerime gelmeyin lütfen.. acemi labirentinde cümleler, şaşkın ünlemlerde arıyor birbirini.. -şiir tanrısı biliyor : hiçbir iddiamın olmadığını.. hüzünlere çaldığım kalemi, esrikliğin bağlamına gizleyip kuraldışı hoyratlık yaparım.. sınırı hoşgörüden sitemler kayıtlanır sayfalara.. nedameti silik alnımdan toz düşmez şairler cenahına... alâkası gönül dehlizinde kalmış.. -kederin özü ; yanlış sevdanın doğru duygusuymuş.. şimdiki zaman ihracı fütursuz bir mevsim karasından yel sürer aşkın baharına.. doymamış güneşe gölgeliktir sedir ağacı, soyar geceyi yaprağının üstüne.. kıpkırmızı fiyongu açılır sevdanın yanar,körpe filiz dalları,maşukun bal rengi umarsızlığa tutunur dilek özlemle uyanır ilk ışığında sabahın -yaslı gövdesine değer bahtın kirpiği, nafile serzenişi içinde yankılanır sedir’in.. güneş,yeni tasarımıyla ; elem sazlıklarına teyelliyor akarsuları, kesiyor parıltısını kıyılarının birden ! kolsuz ve köksüz sedir ağaçları toplanıyor hafızamın koruluğuna dimağım sözsüz tabiatım sus... .. minik dokunuşlu (2017) |