Bendeki İstanbulsilüetine bakmaya doyamadığım kent bir yanım yamacındayım Beşiktaş’ın ufkumda koşturan vapur kalabalığı gümüşten sise bürünmüş gökyüzü bu belki de lisansız bir yağmur çığlığı... serseri kaldırım taşlarında fanatik egzoz gürültüsü tenime yapışması faşizan ve hırslı bilirsin düzayak değil tepelerin kuralsızdır geçitlerin ve bana bir şeyler anlatıyor kadim Galata’nın simyası bu yabancı bu şaşkın ruhum, ah sende küçük bir rüzgar imgesi olamadı lakin artık üşümüyorum bir tek aylak çırpınışlarım var terli bedenlerle ay arası… H. Korkmaz 8/9-23 İstanbul |
Güzel bir şiir tebrik ederim Saygılarımla