Unutuşhani sen Ruhi Su’dan bir ezgi söylemiştin bana hani nakaratlarına kaşıklı elini eklemiştin hani ben yemeyi bırakmış hayran hayran seni dinlerken tam da an tam da o an kesilmişti elektrik İstabul’da - Bu nasıl İstanbul, zindan içinde... Bavo bave* - hatırlıyor musun şok olmuştuk bu mükemmel tesadüf karşısında kahkahalarımız artmıştı karanlığı korkutmuştuk hatta üst kattan faşonun küfürlü sesini duyunca sesimizi kısmış daha çok gülmüştük daha çok söylemiştik o ezgiyi ve ben karanlığa alıştıramadığım gözlerimle eşlik etmiştim s/ana... işte o hallerin işte o ezgi var ya daha dün aklımdaydı daha dün mırıldandım daha dün oturuyordun karşımda sesimde sesinin tonu vardı … şimdi şimdi dilimi tırmalıyor o ezgi ... ah, bi hatırlasam bi hatırlasam o sözleri lav gibi aksa ses tellerime karşıma çıkaracak kadar seni dudağından öptürecek kadar hani ey dünümü ç/alan sevgili bu unutuş var ya, bu unutuluş seni yeniden yakınlaştırıyor bana. * Ruhi Su ( arkiv) H. Korkmaz, 2017 Sthlm |