Sefere çıkan gemiler, menzile varır mutlaka
Ufuklarım sislense de, yüreğime umut sızar
Bir gün olur meltemlerle, kurar hislerim âlâka
Duygularım islense de, bahtımı yellerim yazar

Hecelerin doruğunda, önüme çıkar bir ehil
Dillerime güller konar, mısraları kılmaz cahil
Ballar yapar sabahlarım, ona geceler de dahil
Aşkım kafeslense de, ilham zincirleri bozar

Sevdalarım yüreğime, edince korlu bir teklif
Gönlümdeki ateşlerim, ödediler ona telif
Dökülünce zamanıma, gözyaşlarım elif elif
Acılarım süslense de, mırsam acıları süzer

Damlalar elifleşince, arındı hislerim kirden
Alıyordum ilhamımı, içimdeki gül fikirden
Bülbüller gibi coşmuştum, dilime akan zikirden
Ağrılarım beslense de, gönlüm ağrıları ezer

Zamanlarım rüzgârıma, bakmaz artık tuhaf tuhaf
Işık bulmuşum bir kere, beni bozamaz hiç sahaf
Dudaklarım kıpırdarken, Hakk’tan bekliyorum bir af
Ateşlerim hislense de, ruhum ateşlerde gezer

Ey Pervânem kara günler, daima kararmaz elbet
Sancılarım yüreğimde, ölene dek tutmaz nöbet
İçeceğim, ümitliyim; bir gün nur yüklü bir şerbet
Figanlarım seslense de, varlığım figanı büzer