ELİF
☆ ELİF ☆ (ASONANS) ’E’ ve ’İ’
Feilâtün / feilâtün / feilâtün / feilün . . _ _ /. . _ _ /. . _ _ / . . _ Ezelimsin, ebedimsin, edebimdir eserin. Emredersen efelensin, ebedîyen esirin. Eğlenirsen, elemimden ezilirken ey Elif! Erişilmez emelimken, esir etmez ederin. İbrahim Halil MANTIOĞLU |