Sevdim Ben seniZemheri vaktinde, kara kışında Gül çiçek, nar diye sevdim ben seni Gözler koyu kahve…İlk bakışında… Bir sebep var diye sevdim ben seni Acıyla hem haldim her bir sözümde Sevgim tükenmişti suskun özümde Kapımı çaldığın en son güzümde… Gönlüme yar diye sevdim ben seni Cümle güzelliği adınla anıp Sevginle tutuşup aşkınla yanıp Çektiğim çileyi dermanım sanıp! Kendince gör diye sevdim ben seni Yılkı atı gibi ruhumdaydı gem Mazur görsün beni atayı Adem! Aşkın kimliğinden öndeydi her dem Gariplik zor diye sevdim ben seni Elinle açmıştın gönül yakamı Üstüne giymiştin sevgi hırkamı Emir buyruğuydu huzur makamı Bir avuç kor diye sevdim ben seni Eriyen mum gibi tükeniyor can Ruhum narı Beyza, gerçeğim üryan Son buldu masallar ne olur uyan Dağların kar diye sevdim ben seni Uykum karabasan, düşüm gafilce! Farz et şehrindeyim, halim sefilce Susarsam karşında, lal olmuş dilce! Alnımdan vur diye sevdim ben seni Baş tacı bilerek ilk maksadımı Vuslatla süsleyip sen muradımı Kula kulluk etmez! Ahmet adımı Âleme sor diye sevdim ben seni |
Anlaşilmaz kelimeler kulanmadan
Sen ben gibi sade ve dupduru
Halk ozaı tadinda
Tebrikler dost kalem