Adı Olmayan Şiirler - 40
Ey apansız sevmelerimin heyulası
Kaç sürgün verdim gövdemde sen kokan çiçek olmak adına Zamanın soğuyan iklimsiz mevsimlerinde beyaz bir kardelen çiçeği oluyor gülüşün kimliğinde Sahillerde sana sevgi taşıyacak gemiler demirletiyorum, bir dalga doluşuyor güverteye sen çoğalıyor yön tayin eden yıldızlarda Balıkçı ağlarına takılıyor özlem dolu adımlar, beyaz peynir ve rakı ile doluyor kadehe nefesinde demlenen sevmelerim. Sen böyle, durduk yere düşüyorsun ya atmosferime Göktaşı yangınları dilekler diliyorum senden sana çoğalan sevdalar adına. İzzet ikram eyliyor Halil İbrahim’in sofrasından Yunus Bana Sen gerek diye terk ediyor buğdayı, toprağı, gökyüzünü ruhum Bana Sen gerek... |