Her şey son bulsa da vakti gelince,
Sen benim gözümde çok erken bittin.
Hesap vereceksin bir gün ölünce,
Yüzüne beddua ederken bittin.

Seninle kopardım sevda bağımı.
Çünkü sen mahvettin gençlik çağımı.
Kalbimde kükreyen yanardağımı,
Soğuk denizlere atarken bittin.

Çektiğim ıstırap olsaydı roman,
Kaleme almaya yetmezdi zaman.
Geceler boyunca hep duman duman,
Başımın üstünde tüterken bittin.

Artık ihtimali yok kavuşmanın.
Utancı geçmez ki dile düşmenin.
Hayatıma kastı olan düşmanın,
Elini haince tutarken bittin.

Söyle insan kaç kez kıyar bir cana?
Ömrümü çürüttüm ne verdin bana?
Çocuksu düşlerle koşarken sana,
Günahın koynunda yatarken bittin.

Nefretinle bozdun aşkın sihrini.
İçimde sakladım oysa kahrını.
Nihayet arsızca kusup zehrini,
En tatlı aşıma katarken bittin.

Suretimi gören sanınca deli,
Aynalara küstüm gittin gideli.
Kolay ödenemez derdin bedeli.
Dünyamı bir pula satarken bittin.

Dilimden döküldü binlerce yemin.
Bütün yeminlerim kendinden emin.
Gönül limanıma gelmesin gemin.
Aşkımla birlikte batarken bittin.

İbrahim Halil MANTIOĞLU