“-herkeşleri aşıtladınca da, ay aba;
dizimin dibine ğeldi
gula(ğı)mın dibine sokuldu da
meselemenin taa en can damarından
can havliynen “-gellabaa” dedi
“gellaba” deyeleg sordu inanma(zsı)n
hurdan gakıp hura ğetmek nasib-olmasın
get aman çoluk-çocu(ğu)muz var
Irapbım kimseciklere böyle yazmasın
Okarda Allah var!
gıybet saymasın,
töbe bin kere töbe günah yazmasın
?!
gı abam, sana nası(l) annada(yı)n
ilk gözağrısıymış Anşadudu’dan
“..”
“-Anşadudu …?
baya bildiğiniz “Guma”
“…”
“-Anşadudu.. yaşıyor mu; Anşadudu?
nerede nasıl, çoluk-çocuğu, durumu”
coabımı beklemeden ardı-ardına
hep kesik-kesik iki de bi yutgundu
dokansan a(ğ)layacağdı valla,
gözleri dolu-dolu
gözlerimin içine içine bakıyorudu
.
“eyi”
“..”
“eyi” dedim “ne deyen”
“…”
“eyi şükür” “çok şükür” dedim..
“….”
“-çoğ eyi, çookk”
“…”
“-görsen”
“?”
“-çoğ eyi, ıra(ha)tı beyde yok”
“-çok şükür Allahım” diye gözyaşlarına boğuldu
hışgıra, hışgıra uğundu ğaldı
sanısın Allahın “sabi sübyan” bi çocuğu
meğerem bek se(v)erimişimiş ya
hâlâ da zevdalıymışımış Anşadudu’ya”
neçe sonura;
“-boşver hinci bunnarı”
“geşdi-ğetdi unut getsin
senin de çoluk-çocun var” dedim..
tesella uçu, neydeyin abam.. ne deyeyin
yolları ayrılmış getmiş-varmış ne zevdası
.
“-höyl(e) annac-annaca ğelip bille
başımızda(hı) sıkıntıdan gonuşamadık ki,
çoluk-çocu(ğu) duyar file
gücenir belki öyle ya!
ne de ossa gadın gısmı tabi
aman neneyeyin,
a(ğ)rısız başıma
dert etmeyeyin”
.
“-çoluk-çocuk nası(l), torunnar file
gelin-hanım nası? eyiler mi?
i(n)san onu da getirme(z) mi” dedim
ne-deyeyin, şaşdım neytçe(ği)mi
(..)
“-hay demeden gedeydim dee,
deyemez olaydım, gı bu bi gahırlandı kine
çoluk-çocuğu uçurmuş eyi kötü de
gelip-getmez, görüşmezlerimiş,
torunnarını file hiş görmemişimiş
şe(hi)r yerinin ürüsümü de bi hoş oluyoru
ne selam,
ne ali(y)kim selam neyeyse!
va! o nee?
ne eş! ne dos(t) öyle olur muu?
adetinizde çıksın imi va; o ne?
ağladı, gaderine nalet okudu
.
neler yaşamış meğer neler-neler…
“hu” deyemedim ağzımı açıp da
tek bildiği öte dünnedekiler
bi(r) de varısa da yoğusa da
Anşadudu da Anşadudu
bilmen o ğara-ğuru
garadamak, çikin şeyde ne bulduydu
.
“olmayo” dedi “buradakınnarın üsdüne”
geldiğinden file hanımın habarı-mabarı yoğumuş ki
bi gamyona ıras gelmiş zaba(hı)n zeherinde
binivimiş şöfer malline ha(y)dii
elinde bi(r) bazar ekme(ği)yne
a(ğ)şamınan çıkdı ğeldi
bilmezeye
ayakları çekdi ğeldi
nere ğetdiğini fehminde de(ğil)
ne dediğini
ne etdiğini biliyo(r)du
varısa da yoğusa da Anşadudu
.