Ne çarpıcı bir tasvir;
"Betonlaşmış bir uygarlık atıyor soluğumda
Ben ağaç dikmeye gidiyorum" söylemi. Çağımıza damgasını vuran, içi acıtıcı, keder yüklü bir ifade. Öyle ya ağaçlar katledilirken, soluksuzluğumuz kaçınılmazlaşmakta her geöen gün biraz daha...

Şiir, ağlayan bir çocuğun gözyaşlarını anımsatıyor bana.
Ve insan olarak çıkmazda oluşumuzun özeti gibiydi...

Şiiriniz çok çok manidar ve güzeldi, şair.

Kaleminiz hep yazmasını dilerim.

Saygı ve teşekkürlerimle kutlarım.

Beynim nükleer bir tehlike
Fırlatacağım vücudumu dünyaya
Yapacağım bu kötülüğü
Yapacağım bu iyiliği

Karşıtlıklarla ortaya getirdiği gerçekleri bilince tokatlayan şiirin etki gücü son dörtlükle doruklara tırmanıyor.

Kutlarım.
Saygılarımla.

Güzeldi hocam kutluyorum saygılar

Kafka d/okun muş olabilir?
Bu yüzden kafa karışıklığı.



Günün şiirini kutluyorum selamlar.

Ne çok tezatız hislerimiz ve düşündüklerimizle
Karl Marx diyalektiği savunurken haklıymış meğer!! Yaşam zıtlıklar mücadelesi...Aynı yönde hemfikir olsa keşke ve de güzel olandan yana bütün zıtlıklar...offf karıştı kafam bakmayın saçlamalamalarıma...😊
Güne yakışan şiiri ve şairini kutlarım
Selam ve muhabbetle.

kafanız karışmasın, çatışmasın ruhunuz kafası nükleer basan aşklarla harf olun ve unutun artık saymayıda gözlerinizin arkasınada yastık koyun kısın yada söndürün bakışlariınızıda.. nasıll daha rahat di mi öyle🙃

saygıyla..

Şöyle mi demeli? İnsanın nihayete varışının hız dönümünde belki de son nefesin başına otağını kurmuş şeytan oturuyordur… Kim bilir?
İnsan bir muamma! Muhakemesinin yetersizliği nispetinde fikirsizliğin uçurum uçlarında dolaşırken, kendini aynı zamanda dev aynasında görebilecek kadar kibrin uşağı bir varlık…
Ve çok güzel ifade ettiğiniz gibi, yeryüzüne en büyük tehlike diye adlandırılan kimyasal ve nükleer silahlardan bile daha tehlikeli olabilecek kapasitede bir beyin taşıyan, farkındalığı olursa kıymetli, ama ilim ve bilimle dahi insanlığını kazanamamışsa o nispette de zararlı bir varlık…
Ve işin en kötü yanı, iyilik, her şeyi sevme, her şeyi güzel görüp düşünebilme ve mutluluğu özünde yaşabilme kapasitesi olabildiğince yüce bir varlığın, sanki toplumsal ve bilimsel deneylerle bilinçli bir şekilde karamsar, kötü, bencil ve her şeye zarar veren ucube bir varlığa dönüştürülmesi olsa gerektir…
Ama şurası muhakkak ki, insan yaratılışına bakmak zorundadır, ve yaratılışın nihayetinde ölümün de başına geleceğini ister düşünmekten kaçsın, ister kaçmasın kabul etmek zorundadır.
Yaratılışın özündeki en önemli şey ise, her şeyi kuşatan bilginin muazzamlığıdır. Yani bilgi aslında şu kainattaki en hayret verici ve muazzam şeydir. İnsanoğlu, denizlerin diplerinden, balta girmemiş ormanlara, dağların zirvelerine, gökyüzüne, aya, güneşe, gezegenlere, samanyoluna kadar, kısacası tüm evrene bu bilginin verdiği enerji ve haz ile merak salar, ilerler ve ölümle dahi son bulsa o bilgiyi gelecek nesillere miras bırakır…
Bu tanımladığımız bilgi de ise, ister kabul edilsin, ister edilmesin asla kimsenin inkar edemeyeceği muazzam bir intizam, düzen, akıl ve matematik hüküm sürmektedir. Ve bir şey de düzen, intizam ve akıl varsa -ki kat’iyyetle var, inkarı cahilce bir inattan öteye geçemez- onu yapan muhakkak ki vardır. Ve bu bizim yani insanın kapasitesinin çok çok ötesinde, bilginin de ötesinde yaratma ile başlayan inanılmaz ve hayret verici bir bilinmez, muammadır.
İnsanlığın özüne baktığımızda yaratılışına konulan ebedilik hissi ve inanma dürtüsü nedeniyle, kadim asırlarda peygamberlerin getirdiği inançtan sapmaların olduğu her zeminde mitolojide de sık sık gördüğümüz gibi çeşitli tanrılar ve putlar uydurulmuş ve onlara tapılmıştır. Yani insanlık, her dönem ve zeminde inanca dair muhakkak arayışını sürdürmüştür. Hatta, ateizm, panteizm, spiritüalizm v.b. tüm izmlerin özünde de inanmamaya inanç ya da çok tanrıya inanç vardır ki, inanmamak da inançtır nihayetinde… Tabii ki ve muhakkak, fikre ve düşünceye hem değer vermeyen hem de fikri ve düşünceyi kendi emellerine alet eden toplumlarda özgür düşüncenin noksanlığı nispetinde, zihinler dumura uğrayacak, ve az sayıda insanın fikre verdiği değer de zararlı addedilecektir. Nihayetinde özden kopuk, araştırmadan, plansız, sistemsiz ve düşünsüz hayatların varacağı noktanın akl-ı selim bir yer olacağını iddia etmenin de -çoğunluğu dahi teşkil etseler- iddia edenler cihetinden ancak onların cehaletine delalet edeceği izahtan varestedir.
Nihayetinde dinlere inanmak ya da inanmamak, inanmak ya da inanmamanın sonuçları olacağını kabul etmek ya da etmemek, kişinin kendi iradesi ile karar vereceği bir olgudur. Ve dinlerin de özüne baktığınız zaman, asla kişinin iradesine karışılmasını kabul etmez. Ancak, somut ve bilimsel olarak, yaratılıştaki düzen, insicam ve intizamın var olduğu gerçeğini ne inanç ne de inançsızlık bağlamında inkar etmek mümkün değildir ve böyle muazzam bir işleyişin tesadüfi olduğunu kabul etmek inat ve akıldışılığın ötesinde bir şey değildir.
Oysa ki, hayat güzeldir, anlamlıdır ve her türlü sıkıntıya, kötülüğe rağmen yine de yaşanılasıdır… Günümüzde yaşadığımız sorunlarla baş edemeyen insanların kendilerini kötü alışkanlara vermeleri, akli ve bedeni hastalıklara tutulmaları ve inançtan uzaklaşmaları aslında toplumların bilinçli olarak inanç ve fikirden koparılmalarıyla birebir ilişkilidir. Oysa, bilginin varacağı yer insanlığa fayda vermiyorsa, bu inanç olsun, felsefe ya da izm olsun farketmez, muhakkak ki mecrasından saptırılmıştır diye düşünüyorum.

Şiirinizi okuyunca, gecenin bu vaktinde uzun bir yorum ile sayfanıza misafir olmak istedim. İnsanın içindeki tabiri caizse patlamaları, isyanları ve savaşları öyle güzel kaleme almışsınız ki, “yapacağım bu kötülüğü, yapacağım bu iyiliği” ikilemi ile bu hali muazzam mısralaştırmışsınız.

Nice şiirlerinizi okumak dileğiyle… Yüreğinize sağlık…
Saygılarımı sunuyorum.

Yürek sesinize ve günün şiirine gönülden tebrikler değer şair.
Sonsuz saygı ve selamlarımla

derdi çapından büyük olan bu dünyaya kafa tutmanın bir getirisi yok
yine de o kafa karıştıran insansı , çözümsüz d-uyumsamalar
"izole" edilmiş
insan - tanrı- bağışlanmak
her bir şey var buralarda
belki bir öfke birliği bile kurulabilirdi O*na...


"beynim nükleer tehlike" dediniz ya
ironik bir meydan okuma gibi
--az ötemizde savaş var
beyinsizler yüzünden bir yığın masum insan yitip gidiyor
gerçek bir nükleer tehlikenin her gün kıyısında dolaşıyoruz
kimin umurunda ?...

güne gelmeniz çok iyi olmuş,okudum ,yazdım
içimi döktüm azıcık...

tebriklerimi bırakıyorum şuracığa...

*** KAFA KARIŞIKLIĞI *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı, içtenlikle KUTLUYORUM...