I -
çatısı akan gökten sızıyordu sanırım
tanrının gözyaşları,
zaten
bir tutam duanın karşılığı da
bir avuç çaresizlik olmalıydı
yada
olmaması gereken ne varsa
avuçlarımdaki damlalardaydı...
yukarıda işleyiş aksadı diyordu
bir kaç kalantor melek
cennetin anahtarı kayıptı gelen istihbaratta ,
Araf mahşer yerine dönmüştü
ama yine de
büyüklüğüne inanıyordum tanrının
ben
galiba
sanırım...

II -
yırtığı büyüyordu yama yaptığımız kalplerimizin ;
gök
yırtmacını açıyordu umarsızca
ve hâlâ
yokluğun tanrının en büyük ayıbıydı...
yine de
ne benim aşkım kadar büyük
ne de
senin sevgin kadar
hiçlikti azameti yaratıcının..
anlatmak zor olacaktı sana biliyorum
varlığı yada hiçliği kadar
net değildi içindeki tereddütlerin,
gerçi
her halükarda inanmıyordun işte
sen
galiba
sanırım

III -
bir bedel ödenecekti elbet,
unutulan bir kaç şiir
mecburdan ikmale kalmış bir sensizlik
yazılmayan MISRA’lar
notası ezberimdeki BESTE’ler
ve sen !
diyetiydiniz sanırım
geçkin bir aşka düşmenin...
aslında
ihtişamının intikamıymış bu yaşananlar,
-billahi doğru söylüyorum-
o yüzdenmiş
üstüme yağdırdığı bunca azap ;
bir kaç meleğin yalancısıyım ben
doğuramadığın bir kızı kıskanmış,
o
galiba
sanırım....


İkibinyirmiüç’ün Mayıs’ı
İstanbul