Düşsel Cenaze
/…Varlığının yaratıcısıyım ben…/
. . . Benden damladı İlk nuften, Son sualin yine ben.. Aslında Yokluğundaki sıkılganlığımdan doğrudum seni, Sancısının çığılıkları Geceyi böldü, ordan anımsıyorum… Ben yazdım bu hikayeyi Kalemimde verdiğin son nefes Dün gibi duruyor gecede… Göğüs kafesinin sahte solukları, Bir Damla kan Ve bi anlık düştü Kırdım kalemini şimdi senin Anna Karenina Öldü…. İkibinyirmidört’ün Haziran’ı İstanbul… |