Tabutla Gömülen Şiir
tabutunla gömdüler seni
konuşmamız yasaktı kaidesi bu dedi bazı büyükler üstüne attığımız toprak kadar taşlı kalmıştı geçmişim, yada üzerinde bitecek otlar kadar amaçsız. sebepsizdi işte ben söyledim kâr etmedi tabutla gömdüler seni... oysa ikimizde biliyorduk yattığın yerden gülümseyerek küfrettiğini, kefen beyazı gelinlik tülü gibi değilmiş anladım... kızma kızma söylemiştin "anason" diye fısıldamıştın kulağıma beyazın en saf olanı... ama öyle dediler dokuz tahtası var zaten ne farkederdi ki bir eksiği yada bir fazlası ben söyledim kor yakmadı tabutla gömdüler seni.. kaç düşaltı esirdi eşelediğim ölümde ; gözüme kaçan toprak kaçıncı baharın hüzüncüsüydü bilmiyordum... cebiri sevmezdim bilirsin çözemeyişim bundandı sanırım bu kadar ölüm kalımı, oysa altı üstü altı bilinmezli bir ihtimaldi işte ben söyledim zar tutmadı tabutunla gömdüler seni |
*** TABUTLA GÖMÜLEN ŞİİR *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı, içtenlikle KUTLUYORUM...