Kendime Notlar - IV
Cehenneme gideceğini bile bile
Rahmet okumaktan ibaretti Bir avuç toprağın başındaki seramonimiz... Çirkin bir kadının Çıplak ellerinin güzelliği gibi Cennete inanmaktı sevgin, Ve bir yok oluş masalıydı aslında Varlığında saklanan hiçliğimiz… Şimdi gitmenin dem’i Dem ki Kayıp Dem ki Sarhoş Dem ki varlığın; Varlığın ki sevgimiz…. İkibinyirmidört’ün Kasım’ı İstanbul... |
Dem ki susmanın buhranıyla ram,
Demem o ki;
Edebi üslûbuyla keskin ve anlamlıydı.
Masalınız bu çıkmazda bitmesin, Erkut Bey
Selam & Saygı
Tebessümle
🌿