Şizofrenik Bir İç Dökümü/////////// Kabul kalan bendim Tanrı’ya çok kızgın değilim bu yüzden Talihsiz olaylar silsilesiydi işte Olmayacak olan olunca Olmuş olanların da olmamış gibi ortalıkta kaldığı bir zaman Bir ağacın etrafını demir parmaklıklarla çevirdi dalkavuklar Talihsizlik ya Tam da o anda bir serçe o ağacın dalında özgürce şakıyordu Ne olduğunu anladığı zaman İşte her şeyin ters düz olduğu o zamandı Derin bir üzüntü çöktü üzerine serçenin Anlam vermeye çalıştığı her şeyin sararmasını izlerken Artık şarkıların anlamı olmadığını düşünmeye başlamıştı Biliyordu Sesini hapsedemezdi o parmaklıklar Ama izlerken ağacın yeşilinin kararmasını Kendi sonunun da öyle olacağına inanmıştı Gelmiştir aklınıza Siz sormadan ben söyleyeyim Kaçabilirdi Ama ağacı yalnız bırakmaya razı gelmedi yüreği Herkes kaçıp saklansa da karanlıklara Yola beraber çıkınca bir kere Sözden dönmek acı çekmekten daha ağır gelirdi sözünün eri kişiye Ben kaldım Kaldım ama Kimseler sormadı Ağaç mıydın serçe mi yoksa izleyen miydin diye ///////// Kabul Kendi mezarımı kendim kazdım Ve mezar taşıma ise sadece senin adını kazıdım Kader değilsen eğer Senin dışında olan kaderselleri de ben bozdum Kabul Gerçek olandan kopma isteği var içimde Yolda yürürken bile hayaller kuruyorum Adımlarım gerçeklikten kaçmak ister gibi hızlı ve çaresiz Yabancı topraklarda yabancı olarak katıldığım bir maceranın ev sahibi olma isteğiyle yandığım da olmuyor değil Misafiri olmak istediğim tüm o coğrafyaların zihnimdeki yankılarıyla uykuya dalarken Günü bitirmek istediğim başka hayali bir coğrafyanın yıldızları altında yine sana sarılıyorum Ve sana şiirler okuyorum Hiç duymayacağını bilsem de Karşı yakada ışıl ışıl yanan gözlerin için ////////// Bir tutam barut Ve çokça ateş var içimde Ne hırslarımın Ne de yalnızlığın kurbanı oldum diyemem Anlaşılmadığı için anormalleşen Anormelleltikçe de bir çivi gibi derinlere giren birçok duygu yarattığım doğrudur Hatta tüm bu duyguların sonsuzluk sarmalında küçüldükçe anlam kazandığı Kazandıkça daha çok yer kapladığı bir evrende zaman zaman gözlerimi açtığım da inkar edilemez bir gerçektir Ama başka seçenek bırakmadınız ki bana Bu bendeki kaçış değil Yaratıcıya açık bir meydan okumadır /////////// İlacı beklemedim İlacımı aradım ben Bir bütünün içinde ufacık bir nokta olsam da Hiçliğin değil Bir şeyin parçasıydım Dinledim Duruldum Toprağın alnına koydum kurak ellerimi Tek ilacım oydu biliyordum Biraz yaşam bir tutam hatıra Az biraz da umut ödünç aldım varlığından Nemlenmiş ellerimi yüzüme götürdüm Bir törene hazırlanıyor gibi kutsadım kendimi baştan aşağıya Vakit geliyordu Birazdan güneş tüm görkemiyle çıkaracaktı yüzünü kendi ışığına Beklerdi bilge kişi biliyordum Beklediği zamandan önce asla çıkarmamamlıydı ceplerinden kahkahalarını Ve nihayet toprağın üşümüş elleri ısındığında Yüzüme kondurdum gülümsemelerimi usulca y... |