Umutlarım tek gözü kör doğmuştu
Aşkın biz haline
Herkes masumdu bense günahkâr
Sevgi heceli şiirler yazmak varken
Dilimin tekrarı oldu
Hüzün notalı şarkılar
Ve ben seni çalıp söyledim hep
Ritmi bozuk hayallerimin eşliğinde


Gün doğumları hiç olmayan bir kentte
Belkilerle dolu bekleyişlerle yaşayıp
Kasırgası kara günlerle avuttum kendimi
Varlığınla güneşi perdeleyip
Sitemler ettim seni getirmeyen akşamlara


Sol yanımda ayrılık sızısı
Dönüşünü beklemek vardı
Solgun yapraklı güncemde
Yüreğime yar bilirken
Ölüme eşit sensiz geçen dünleri
Vedalarımı savurup gökyüzüne
Hıçkırıklarımın ahını yıldızlara yükleyip
Öfkeli gözlerimle boğdum ayın şavkını


Ruhum bir ağırlığın altında
Gün doğumlarında umutlarım olmalıydı
Yarınsız perşembe hep hayat
Cuması sendin salâsı sen
Cenazesi bendim Günahkârı ben
Yitik kalan sendin
Matemin koynunda uyuyan ben


Zamanı tükettim umudun eşiğinde
Kapalı kapılar ardında kaldı çağrılarım
Gitme diye yalvarmak istiyorum günlere
Umut bağlamak istemiyorum artık
Gelecek salıya yahut da çarşambaya


Sancılı uykular günaha meyilli düşler
Bulutlar kadar ağlamaklı içimdeki kız çocuğu
Siyahın pençesinde asılı kalıyor
Gökkuşağının renklerine bezediğim hayallerim
Hicran yağmurları düşerken kıraç toprağıma
Vedasız kayıplarımla eşlik ediyorum annemin ninnisine




#hüzünlükent