Gücenmiş bize
Lavaboya düşmüş yumurta kabuğu
Tavuğa saygısız
O el birazdan mutfağı uyutur
Marul itiraz ettiğince çürür
Kahve sütte değil
Süt kahvede dağılsa
Ne kadar baskınsa kelimeler
O kadar
ODTÜ’ de okuyan şiirim olmadı
Dünyanın çıkışı
İşe yarar görünse de
Dudağında
Herkes çölünde yaşar sözü
Düdükle kapanan bir fabrika kalmadıysa
Filmlerdeki felçli ve zampara aşıklara ağlayan
En çok bana benzedi
Arkadaki sıska ağaç
Çarşıdan soba alan Tanrının
Yuvanın gerginliğini yakacak
İmkanları var
Fakirliğine inanmayan arasında
Haksız bir üşüme ile geçti zaman
Çünkü bilmek bazen
Orta parmağın duasıdır
Utanç duymayan hareketle
Devrimi arzulayan imgede
Güneş merdiven altlarında
Nazar değmeyecek kadar çirkin
Ve nur topuna ihtiyaç duyanlara
Tertemiz güneşsizlikler yapar
Bir bedende organlanarak
Belki oydu insan belki
Midemde sakat kadrolu bir memur yaşar
Milyarlık evrende
Biraz baş dönmesiyle
İlk dolanıklıkta inen çaba
Anlaşılmanın verdiği kadar aldığı
Yazının en lezzetli intikamıyla
Terk edilmiş izlenimi veren sofra
Billur tuzunu daha önce duymamış bir deniz gibi
Giderek reklamsızlığa doğru yüzen
Yani heyelanını seven bir dağ gibi
Eteklerin ucunda suya bırakılan
Ve üç kulaçla terk edilen aşıklar
James Bond kimdi?
Aklım yabancıları almıyordu
Ana baba kardeş arkadaş
Cesur sandığım
Üç beş anahtarın bir kapı için
Birbirini yemesi sırasında
Yapışkan umutlara soyunan halk
Bilmeliydi pek bilmeliydi
Az çoğu yumuşak yerlerinden ısırır
Biri sizden bir şey istesin
Çünkü öyle geçer günler
Dikkatli bakarsan bir dalın ucu
Balık kılçığını andırır
Yaz da kenarı yanmış kışa
Hep bir şey lazımdır
Yine de ev sahibidir toprak
Sevdanın gözleri bile vardı
Ama en güzel değildi
En güzelimiz
Yaşlıydı ve itirazı
İnatla genç kalana