Unuttum demiyeceğim her sorana
Kazıdım beynime seni altı şubat
Kırılsın elleri bu vatana uzanan hain eller
Dipsiz kuyulara düşürdüler bizleri
Paranın esiri olduk insanlığı ararken
Babanın eli enkazdaki kızının elindeydi
Derdini söyleyemedi sustu sadece
Kurumuştu göz pınarları,içi kan ağlıyordu
Düğümlenmişti boğazına kelimeler
Kulaklarında yankılanıyordu evladının sesi
Söz geçmedi yüreğine susturamıyordu
Yas tutuyordu bakışlarında
Ağlamaklı gözlerle,çaresiz çırpınışlar
Haykırışlarını duymuyordu kulaklar
Allahım ne kadar zor çaresiz kalmak
Vicdan muhasebesi yapın
Gözünü para hırsı bürümüş hırsızlar
Kandırmak için masum insanları
Yaptınız reklamlar,sattınız süslü mezarlar

Zor attım kendimi karasu sahiline
Bir yanda feryatlar
Dalgaların sesi kulaklarımda kaldı
Hani derler ya üç günlük dünya
Dün,bugün,yarın
Ne kaldı geriye,sadece beyaz bir kefen
Kumsalın karanlığa saplanan noktasında,
İçimi sızlattı yine haykırışlar
Gökyüzü kül rengi bulutlar kapkaranlık
Buz kesmiş,beton altında üşüyor insanlar
Rüzgarın sesine karışıyor nefesleri
Heyecanlı bekleyişler durmuyor
İçinde bir korku birikiyor sesizce
Her sokak başını tutmuş yağmacı serseriler
Kaldırımlar çilekeş yıkılmış insanlık abidesi
Anlatmak istedikçe dertlerimizi
Dokundular yürek yaramıza, kanattılar
Sahip çıkmadılar enkazımıza
Güç yetmedi, can veremedik gecenin karanlığına
Sömesin,yansın iki yanımızda gece fenerleri.
Ne sabahı görelim, ne size görünelim
Islak bir yorganda olur, sımsıkı bürünelim
Zaten örttünüz üstümüze karanlıkları.
Uzattınız gövdeleri,dizdiniz taşlara boydan boya
Öldü insanlık
Yedi kat yerin altına gömün filizlenen umutları
YEŞİLIRMAK