Hüzünlükent (Maraş)Karardı yine yıldızlar Söndü güneş Annemin ak saçlarında. Yerle yeksan oldu bir şehir babamın kırık mezar taşlarında. Çocukluğum ağlıyor Avutun! Çook uzaktan başlarında. Çatladı gökyüzüm Devrildi duvarlarım Eridi yeminle kemiklerim İnsanların telaşında. Ne olur bir ses verin iyiyim deyin İçim çığlık çığlığa. Yıkıldı hüzünlükent’im Yok oldu maraş ı’m Benim gibi öksüz Benim gibi yetim kaldı Kara kaderli Elbistanım Yüreğim Ah körpe yüreğim paramparça Düştü yüzüm yere Karıştı göz yaşım sele Daha da sormayın ne olur Ne oldu diye bana Yalvarıyorum Sesimi duyan herkese. Ya birileri şu beynimi sustursun Yahutta annemin yamacında uyutsun Allah aşkına Allah aşkına (DAYANAMIYORUM) #hüzünlükent Kahramanmaraş Elbistan Altı şubat |