Şiire boyadım gözlerimişiire boyadım gözlerimi, baktım önce senin yaprak gözlerine dinlendim altında ağacının dalında sallandım en tepesine çıktım bilmeden düşüreceğini sokağın gölgesini, güneşini buldum evinin önündeki taşta oturuyordu bir tarafı han olan atlı, eşekli köylüler girip çıkıyordu yanındaki kapıdan Halime ablanın karşısındaki tek katlı evden Mashar abinin sokağı çınlatan sesi duyuluyordu karısı Ayşenim abla biraz boğuk sesiyle cevap veriyordu çocuk sesleri araya girip çıkıyordu çıkmaz sokağın bir ucundan diğer ucuna görüyordum alt katından evimizin sen elinde gül kokluyordun bilmem bana mı? yoksa az ilerde sonra karın olacak kıza mı? küçük dolabımdan çıkarıyordum defteri kalemi şiire tutunuyordum en ince kollarından çiçeğini, yapraklarını arıyordum kâğıda dökeceğim umudumu sonra ben oluyordum sen sen ben olur muydun hiç kuruldun mu bilmem şiirin kollarına.. 16. 01. 2023 / Nazik Gülünay |