MuTLuLuK oYuNuŞiirin hikayesini görmek için tıklayın aylardır kendimi bulmak için yürüyorum soğuktan büzüşen yollarda insan seli içinde yapayalnızım ellerimi kavuşturuyorum birbirine ayazdan mosmor olmuşlar umurunda değil ayağıma değen taşlar artık yüreĝim köz deryasında un ufak olmuşken çok bahtiyarım çok ..... sanırım sonbahar başı telâşına rastladı ellerimin yorgunluğu kaynatma ayarına attıĝım nevresimlerin kırışıklįĝı beynimdeki düşüncelerin ve mevsimlerin anlamsız karışıklığı hiç bu kadar özlememiştim aynadaki ahválimi heyhat yaklaştıkça yabancılaşan ben mimarı , mızıkçı kaderimin çilekeş oyunu gökyüzü ağlamak ile gülmek arasında mekik dokurken kimsesiz bir hüzün doluyor gönül heybeme dolup dolup taşıyor kalbimin umarsız çıĝlıkları oturmuşum evrenin en baş köşesine sessizce rengârenk ağlıyorum gökkuşaģını yitirdiğim günün ertesinde ertelenmiş sevinçlerime gönülsüz el sallıyorum tek tek kimbilir belki günün birinde kavuşuruz ümidiyle yaĝmur damlalarıyla yıkıyorum elemin yüzünü alàlem ona bile kulp takıyor kulaklarımdan sızıyor hüznün çıldırtan melodisi en tiz sesiyle si,do,la,si o kadar sağır olmuşum ki duymuyorum saçlarımda vatanın kokusu hasret hasret karşımda ay yıldızlı bayrak dalga dalga dertleri kuzine sobasının en kızgın gözüne atıp annemin yeşil sürmeli sandığına bıraktığım fotoğrafı alıp anadan üryan gülümsüyorum âhhh bu nasıl mutluluk üçe kadar sayıyorum şimdi ölebilirim nagihan |
Dedi ki:
Vazgeçtin.
Terk ettin.
Gittin.
Ellerin boş.
Omuzlarında bir avuç bulut.
Dün yok.
Yarın belirsiz.
Ayaklarının altından çekilmiş yer.
Gömelim mi seni?
Dedim ki:
Mutlaka o bir yerlerde duran sevinçleri de bulacağız
ve mutlaka onun da şiirini yazacağız.
Hayat bir arayışsa bunu deneyeceğiz.
Mutluluk yoldadır, sonda değil.
Şiirin kraliçesi mutlaka sevinçleri bulup ve yine mutlaka onun da şiirini yazacaktır.
🌼🌼