İKİNCİ BAHAR !
Çiçek nasıl muhtaçsa, her an gün ışığına.
Öyle muhtacım sana, yaşamayan bilemez.
Sereyim döşeğimi, kalbinin eşiğine.
Seni benim kalbimden, zaman bile silemez.

Senin bile farkında olmadığın bir ayrıcalık var sende…!
Hapsolmuş duruyor,
O incecik narin bedende !
İşte ben onu seziyorum Gün Işığım..
Tenimin ateşini teninde söndürmek değil gayem.
Ben senin kollarındayken,
Bambaşka bir alemde dolaşıp geziyorum Gün Işığım..!
Ne aşk ne de bir tutku bu !
Ruhunun ruhuma dokunduğunda bıraktığı bir etki bu..!

Sıradan kalır inan, tüm ışıklar yanında.
Ayın romantik şavkı, senin zerren olamaz.
Bir yanardağ kaynıyor, sanki senin kanında.
Seni seyreden gözler, uykulara dalamaz.

Ressam oldum sayende Gün Işığım.
Tavana çakılı firari gözlerim,
Her gece hayalini çiziyor..!
Uğramıyor artık semtime karabasanlar.
Sen aklıma düşünce,
Verdiğin ilham,
Şiir şiir,
Düğüm çözüyor…!

Sen yerleştin yalnızca, artık en özel yere.
Hiç bir ışık kapıma, pencereme vuramaz.
“Kıymetlimsin” diyorum, göğsümü gere gere.
Hislerimin önünde, hiç bir engel duramaz.

(Onuncuköylü İsmail SIKICIKOĞLU)