bana bu portakallar seni...
yemedim! annem mevsiminde yenmeli dedi
her şey
yenildim! kokusu işte bir başkaydı
siz ağaçtan düşen portakalları gördünüz mü?
iyi değil onlar.

bu, denizi çalan içdenizimden soyunup gelen adam
beni ilk elden yakan uvertür
ve bir düş oditionu
şakaklarıma kadar büründüm imgesiz
bir kelebeğin dolunaya uçuşunda

bana bu portakallar seni...
kabuğu ne güzeldi halbuki senin
bilmezdin ve tanrı da bilmezdi
o, onun parçacığı
ah! tanrı tanımazdı görse de
- ben buraya ne yapmışım-

kalıbına yapışmış bir kek gibi
içinden çıkmayan insanlar
balkonlar izmaritler dinamitler
sayılmayan bir oy var içimde gidilmeyen bir yol
her şeyi tezadına dönüştüren

duvarlar nabzını arayan saat
çoklu bir millî özlemli
fransa tek golle kazanmış
sofra bezi çoktan toplanmış
portakallardaki bir adam
patlama yapamamış daha

burada her gün patlıyoruz sevgilim
bana bu portakallar seni...