Yağmuru Öpen Kadınlaryok daha renkler kırılmamıştı dünyanın omzunda erguvan kokulu bahçelerde asmalar bulutlara asılıyken yağmuru öpen kadınlar vardı can zaman içinde bir çift yürekleyininde aşk arafa varmadan düş düşler içinde yok daha renkler kırılmamıştı bir gözün haresinde limansız denizlere sonra gökkuşağı kendi göbeğini keserken koptu inci kolyesi yağmuru öpen kadınların acı içre sızıldıkça yüzünü ufaladı taşlar med cezirde |