NERDE BİZDE ŞANS
Dayımız vardı da biz mi sırtımızı dayamadık
Dayadığımız ya bir daşın gehi ya ağacın gövdesiydi hep Sırtımızdan vursa vursa yel vururdu onu da keserdi daş Kepir daşı gavlatsa da ayağımızda nasırı Akmaz idi gözümüzden bir damla yaş Açlıkta imdadımıza yetişirdi keş Ardıç ağacı bize özenirdi Biz ardıç ağacına Ardıç salınırdı dalında Biz kaşınırdık sırtında Sanki bir daş mutluydu halinden E! Ne de olsa taş yürekli İbrahim ŞAHİN FOTO: İbrahim DEMİRTAŞ/KAZANCI |
Ağaç mı anlardı, derdini senin
Bir uzun gurbette yapayalnızsin
Ağaç, güneş, aydır yoldaşın senin
Çok saygımla Şairim