Sen hoş gör geleni, gideni, öteyi, beriyi
Kimler senin için aynını yapıyor bir bak.
Onlar kendince hassas ;kulak, el, ayak
Seni koymuşlar akıllarınca zemine ve gömmüşler de
Bakıyorsun ki olmuşsun birden tepe taklak.

Onlara vefa ağırdır, bilemezler, çap mevzuu
Sanata, onun yolundan ışıldayan türlü duyguyu
Hissedebilmek değildir kârları, nerede o vurgu.

Say ki duvara benzerler ve alabildiğine soğuk
Tebessüme, neşeye vurmuşlar ket, yürekler buruk
Kıvrımlıdır yolları onların, çeksen de düzelmez kolay
En küçücük rutinlerse elzemdir ki olur olay…

Hayatı yukarı değil, aşağıya sürgün etmek bu
Oysa şiir gibidir hayat ve son derece de duygulu
Ya yazmalı, çizmeli onu, ya da dilde sevgiyle
Gece gündüz bilinmez bir sürüklenişin içinde
Kâbuslara verebilmektir son, işte hayat bu.

Tanımayacağım asla engelleri, aşmak içindir onlar
Dillerden dökülse de şol lügât, hezeyanlar
Bildiklerim var benim yeter hem de ziyadesiyle
Yaparım işimi, veririm coşkuyu, gerisinden kime ne…


Oğuzhan KÜLTE