Pul kadar kıymetim yok belli artık gözünde,
Farketmedi varlığım yanımdan geldi geçti.
Envai çeşit yalan vardı her bir sözünde,
Girdi destur almadan kanımdan geldi geçti.

Açmadım kimselere hapsettim yüreğime.
Bir hasret ki sızısı vurur sol küreğime.
Zaten ömür tükendi vardım son çeyreğime.
Nefesimden, ruhumdan, canımdan geldi geçti.

Her halini yaşattı, aşkın her zerresini.
Hepsini unuttum da unutmam yaresini.
Tam da gördük demişken vuslat arefesini.
Bayrama varamadan anı’mdan geldi geçti.

Sildi herşeyi bir bir, birşey koymadı benden.
Kayboldu bütün mazi eser kalmadı dünden.
Başım eğik göz yerde günüm zor öbür günden.
Kara çaldı alnıma san’ımdan geldi geçti.

Viran eyledi viran, yaktı yıktı herşeyi.
Harabeye döndürdü ona ait köşeyi.
Bıraktı ızdırabı, aldı gitti neş’eyi.
Şu gönül sarayımdan, han’ımdan geldi geçti.

Mesut’um mazideki kapanmaz derin yara.
Ağrısı hep var ama kanıyor ara ara.
Sol kaburgamın altı, şuram varya tam şura,
Orada iz bıraktı dünümden geldi geçti.

Mesut ALTUNKAYNAK